Hoera Verblijfsvergunning!!!

En jawel, maandagmiddag was het zover. We konden onze verblijfsvergunning ophalen!
Kan gewoon 23 januari het land verlaten zonder gedoe en mag ook weer zonder visum het land in hoe vaak en wanneer ik maar wil! Wat een luxe!
Alleen, de opdrachtgever heeft nog geen centjes gestort, dus ja, wel een contract, wel een verblijfsvergunning, maar dat is niet genoeg. Het blijft spannend.
De betaaldatum was de laatste keer vastgesteld op 15 januari. De staatsecretaris zei die dag: “give me a few more days”. Volgens mij heeft de Azerbaijaanse kalender hééééle lange dagen .
Kijken hoeveel koffers we vrijdag mee terug gaan nemen.

Inmiddels heb ik kennis gemaakt met enkele Nederlanders en ook Nederlandse dames. De meesten zijn afgelopen week weer teruggekomen van het kerstverlof.
De Nederlandse gemeenschap is niet groot, maar we hebben wel een Nederlandse ambassade.
Een keer per maand is er een Nederlandse borrel, waar ook de mensen, die elders dan in Baku-stad gestationeerd zijn meestal komen. Dan leer je weer wat meer mensen kennen. Vlak voor kerst heeft onze actieve Nederlandse ambassadeur ons thuis uitgenodigd. Dat was erg gezellig.

Vanmorgen ben ik met een Nederlandse op stap geweest naar een lokale markt buiten de stad. Dat was erg leuk. Lokale pannenkoek met groente, soort platte oliebol en lokale karnemelk gegeten en gedronken. Leuke lokale producten gezien zoals hoofdmassage-ding, massagerollers, glaasjes, die je warm moet maken voor massage. Dit is ook het land van tapijten en wat zagen we …… een machinaal geknoopt tapijt met grachtenpanden en de naam Amsterdam! Daar moet je voor naar Baku….

Afgelopen weekend hebben we een auto gehuurd en zijn we de bergen ingegaan. Richting Şamaxi tot aan Ağsu. Beneden was het schitterend weer, maar in de bergen was het ontzettend mistig. Levensgevaarlijk, want de vangrails is iets minder goed dan in Nederland, maar soms staan er wel paaltjes met een plastic lint, hoor  bij een stuk weg, dat weggezakt is. Tegenliggers hadden ook niet altijd licht op…. We zijn maar gestopt op zoek naar een kop koffie. Het was duidelijk nog geen seizoen, want er waren eetgelegenheden en theetentjes genoeg, maar niet operationeel. In een bijgebouw van een restaurant was leven, dus daar gingen we naar binnen. Er stond een schitterende barbecueplaats binnen. Uiteindelijk konden we thee drinken, die we in een apart kamertje van het hoofdgebouw met een straalkacheltje, keurig op een plateautje kregen geserveerd, We zijn nog verder de kronkelweg naar beneden gereden en daar klaarde het redelijk op. We hadden besloten via dezelfde weg terug te rijden, want aan de andere kant van de bergen leek het een behoorlijk saai landschap. Weer terug op de top zouden we shaslik gaan eten in dezelfde gelegenheid. De koelkast werd geopend en we konden kiezen welk vlees we wilden. Er werd een hele lamsribbenkast uitgehaald en we konden aangeven hoeveel we ervan wilden. Prachtig! Het was weer om met een jas lekker buiten te zitten, maar die vlieger ging niet op. De tafel met plastic erover werd keurig gedekt met servetjes en even later werd er salade gebracht. In lokale restaurants presenteren ze salade met trostomaatjes, een bosje koriander, een paar stengels bosui, wat peterselie, kleine komkommertjes en eventueel nog iets zuurs en een geweckte tomaat met allerlei soorten kaas. Al een maaltijd op zich. Even later kwamen de heerlijke geroosterde lamsracks vanuit het bijgebouwtje en natuurlijk de pot thee. Wij zijn beiden geen theedrinkers, maar zo langzamerhand went het. Er worden ook altijd schijfjes citroen bij geserveerd.

Het weer werd steeds beter . Het landschap was kaal, maar prachtig.
Onderweg kwamen we in the middle of nowhere kleine huisjes tegen, waar gevilde schapen in het raamkozijn hingen voor de verkoop. Soms staat er ook een vierkante afrastering bij met levende schapen erin. Ze zagen er maar magertjes uit.

In Baku staan heel veel mooie monumentale oude panden. Daarnaast staat de stad vol met hoge hele moderne gebouwen. Af en toe loop ik door de oude straatjes met vreselijke afbraakpanden. In veel wijken staat dan ook de grijper klaar om alles af te breken en er nieuwe gebouwen voor in de plaats te zetten. Natuurlijk een mooi iets. De mensen worden geëvacueerd en mogen terug naar hun oude wijk heb ik gehoord, maar je begrijpt, dat de prijzen ineens een stuk hoger liggen en de mensen dat niet kunnen betalen en migreren naar de buitenwijken.
In die oude straatjes staan huisjes met bijzondere deuren. Wel haveloos. En voor veel van die kleine huisjes staan hele luxe auto’s
Op veel plekken zijn er kleine kermissen met bv draaimolens uit een vorige eeuw of botsauto’s

In juni – juli zijn de eerste Europese Spelen in Baku. Er wordt gigantisch gebouwd aan infrastructuur en stadions. Het mag wat kosten. De begroting van Azerbaijan is altijd sluitend geweest. Maar hoe lang blijft dat duren, want 80% van de inkomsten komt uit de olie. In de begroting was gerekend met 90 dollar per vat, nu ligt de prijs inmiddels onder de 50 dollar en zal er toch achter de oren gekrabd worden.

Er wordt ook koper gewonnen en door de hele stad staan aardig wat standbeelden van koper. Daarnaast ook héééle grote beelden van belangrijke mannen, maar dan van steen.

In de lokale restaurantjes wordt vaak live muziek gespeeld op bijzondere snaarinstrumenten. Bij alle staat een pot waar je tip in kan doen voor de muzikant. Er zit standaard een briefje van 10 of 5 manat (euro) in, maar er worden muntjes van 20 cent tip ingegooid. Die worden weer snel weggehaald…

Ik had al gezegd, dat er druk geflaneerd wordt in de winkelstraten en dat de bevolking heel aardig en vriendelijk is. Wat nog opvalt is dat mannen die elkaar tegenkomen, driftig handen schudden, maar mannen die elkaar iets beter kennen kussen elkaar op de wang. Meer nog dan vrouwen doen op straat. En ook een heel mooi gezicht is, dat mannen gezellig onder de arm over straat gaan. Met zijn tweeën, met zijn drieën. Voor ons is het een komisch gezicht. Die mannen toch!
Iets minder is, dat er ook veelvuldig op straat gespuugd wordt. En niet een beetje, nee dikke vette klodders. Dus uitkijken waar je loopt !

Blijkbaar vallen we wel op want regelmatig wordt er naar ons gekeken en wordt er gegiecheld. Al een paar keer hebben meisjes gevraagd of ik met ze op de foto wil. Laatst stonden we in de parkeergarage in de lift met een spiegel. Een meisje maakte “ onopvallend” een foto, met haarzelf en ons in de spiegel.
Het is een heerlijk land!

Vrijdag stappen we op het vliegtuig en blijven ongeveer 14 dagen in Nederland.
Hartelijke groet.
Mia