Rondje Azerbaijan
Door: Mia
Blijf op de hoogte en volg Mia
15 Maart 2015 | Azerbeidjan, Azerbaydzhan
Vanwege betalingsperikelen is het project opgeschort, dus vrijdag 20 februari gaan we op weg voor een rondje Azerbaijan. Het weer voorspelt niet veel goeds, daarom gaan we eerst naar het subtropische zuiden! In het subtropische zuiden valt 1 keer per jaar een dag, soms twee dagen sneeuw, Laten we nu net die twee dagen meepakken :)! Er viel zoveel sneeuw, dat ze er geen raad mee wisten. Het verkeer, normaal al een chaos, was een ramp. Iedereen rijdt gewoon even hard als normaal en dat is al niet normaal en winterbanden hebben ze niet. Omdat Azerbaijanen de weg wijzen absoluut niet kunnen lieten we ons door de zoon van de hoteleigenaar naar een restaurantje brengen. En eerlijk is eerlijk, we zouden het nooit gevonden hebben, want aanwijzen op de kaart lukt hem ook niet. Het ritje was angstaanjagend! De heenweg was okay, maar op de terugweg ging de luidspreker op vol, het gaspedaal ook en de remmen soms ook, maar altijd erg laat…. Links inhalen, rechts inhalen, heel normaal! Al slippend kwamen we toch zonder ongelukken “thuis”.
Eerst maar eens een paar laarzen kopen, want de weg en daar waar een soort voetpad ligt, is één modderpoel. Op naar de bazaar. Onderweg een mevrouw, die wel een paar handige laarsjes aanhad, aangesproken, met de vraag waar je die kan kopen. Ze sleepte ons mee naar een winkel, maar helaas is er slechts een maat “extra groot” voorradig. Geen probleem, ze nam me bij de hand en sleepte me letterlijk mee naar de markt. Ja, zíj had laarsjes aan, maar ik met mijn platte lage schoenen door de blubber was niet zo handig. Ze leidde ons wel meteen naar de laarzenafdeling. Hier waren warempel twee maten voorradig. Een maat die mij ongeveer past en een maat, die Johan ongeveer past. Zo, geregeld. De mevrouw wat geld gegeven voor de service; dat vond ze wel een beetje vreemd, maar nam het wel aan. Mijn normale schoenen waren inmiddels onbruikbaar geworden.
Yeah, vakantie, de eerste dag de Talysh Mountains, de zuidelijke bergen, in was het plan. Het moet er erg mooi zijn, maar de weg was (voor ons) onbegaanbaar. We hebben een 4x4 en weten hoe we zelf rijden, maar je weet nooit wat de andere weggebruikers doen. Het zicht was zo beperkt, dat we geen berg hebben gezien en hebben verder geen risico genomen in het verkeer. Na een nachtje slapen reden we nog zuidelijker naar Länkäran. Hier hetzelfde verhaal. Jammer, maar we laten de moed niet zakken en vertrekken naar het noordwesten en hopen, dat het weer beter wordt. Het is een tocht van 6 uur. Het blijft sneeuwen en de weggebruikers zijn het duidelijk niet gewend. We hebben heel veel ongelukken gezien.
Wat schetst onze verbazing: in de buurt van Qabala gaat de zon schijnen, het zicht wordt beter en zien we bergen mét en wat lager zónder sneeuw.
We slapen in een prachtige Karavanserai, een plaats waar vroeger de handelaars met kamelen langs de zijderoute aankwamen en hun handelswaar sleten. Een groot complex, maar we zijn nogal vroeg in het seizoen, dus maar heel weinig toeristen, wat wij helemaal niet erg vinden. We worden als prins en prinses behandeld. Vandaaruit maken we uitstapjes naar Şeki, waar ook een gerestaureerde Karavanserai staat uit de 18de eeuw en er is een Albanees kerkje in Kish uit de 12de eeuw met enkele opgravingen. De weg ernaartoe is erg leuk. We moeten een flink eind de berg op en lopen langs een dorp, waar de tijd heeft stilgestaan.
Verder zijn er nog opgravingen in Qabala, gecoördineerd door Zuid Koreanen, die elk jaar een paar maanden komen. Ze leggen het een en ander bloot en dekken dat in de winter af met wat plastic om het jaar erop weer verder te gaan. Er lag ook een zeil met erop allemaal potscherven, die nog in elkaar gepuzzeld moeten worden. En er zijn nog overblijfselen van een 4 meter dikke vestingmuur. Gedeeltelijk gerestaureerd. We hebben nog een prachtige wandeltocht in de bergen gemaakt. Er lag nog wel sneeuw, maar we konden er prima doorheen. Soms zagen we herten- en konijnensporen in de sneeuw.
Op terugweg naar Baku bezochten we het geheel gerestaureerde dorp Lahic. Gewaarschuwd, dat het rond deze tijd vanwege de sneeuw niet bereikbaar zou zijn, gingen we op de gok en zouden wel zien hoever we zouden kunnen komen. En ook dit keer weer succes. De weg ernaar toe was adembenemend mooi. Prachtige kloven, diepe ravijnen en een smalle, maar bijna geheel geasfalteerde weg ernaartoe en de weg was prima begaanbaar. Af en toe uit de auto gaan om een foto te maken was ook spannend, want je zakte behoorlijk weg in een laag klei, die net ontdooid was en met grote klompen aan je schoenen bleef hangen. Lahic, een dorp van koperslagers, die het vak nog dagelijks uitoefenen. Ook de brugleuning aan het einde van het gerestaureerde deel was helemaal van koper.
Onze week kon niet meer stuk. Azerbaijan is prachtig en de mensen vriendelijk. Op, terug naar Baku en de koffers gereedzetten voor Iran.
Wordt vervolgd.
PS voor het bekijken van alle 70 foto's even aan de linkerkant op foto's klikken.
Eerst maar eens een paar laarzen kopen, want de weg en daar waar een soort voetpad ligt, is één modderpoel. Op naar de bazaar. Onderweg een mevrouw, die wel een paar handige laarsjes aanhad, aangesproken, met de vraag waar je die kan kopen. Ze sleepte ons mee naar een winkel, maar helaas is er slechts een maat “extra groot” voorradig. Geen probleem, ze nam me bij de hand en sleepte me letterlijk mee naar de markt. Ja, zíj had laarsjes aan, maar ik met mijn platte lage schoenen door de blubber was niet zo handig. Ze leidde ons wel meteen naar de laarzenafdeling. Hier waren warempel twee maten voorradig. Een maat die mij ongeveer past en een maat, die Johan ongeveer past. Zo, geregeld. De mevrouw wat geld gegeven voor de service; dat vond ze wel een beetje vreemd, maar nam het wel aan. Mijn normale schoenen waren inmiddels onbruikbaar geworden.
Yeah, vakantie, de eerste dag de Talysh Mountains, de zuidelijke bergen, in was het plan. Het moet er erg mooi zijn, maar de weg was (voor ons) onbegaanbaar. We hebben een 4x4 en weten hoe we zelf rijden, maar je weet nooit wat de andere weggebruikers doen. Het zicht was zo beperkt, dat we geen berg hebben gezien en hebben verder geen risico genomen in het verkeer. Na een nachtje slapen reden we nog zuidelijker naar Länkäran. Hier hetzelfde verhaal. Jammer, maar we laten de moed niet zakken en vertrekken naar het noordwesten en hopen, dat het weer beter wordt. Het is een tocht van 6 uur. Het blijft sneeuwen en de weggebruikers zijn het duidelijk niet gewend. We hebben heel veel ongelukken gezien.
Wat schetst onze verbazing: in de buurt van Qabala gaat de zon schijnen, het zicht wordt beter en zien we bergen mét en wat lager zónder sneeuw.
We slapen in een prachtige Karavanserai, een plaats waar vroeger de handelaars met kamelen langs de zijderoute aankwamen en hun handelswaar sleten. Een groot complex, maar we zijn nogal vroeg in het seizoen, dus maar heel weinig toeristen, wat wij helemaal niet erg vinden. We worden als prins en prinses behandeld. Vandaaruit maken we uitstapjes naar Şeki, waar ook een gerestaureerde Karavanserai staat uit de 18de eeuw en er is een Albanees kerkje in Kish uit de 12de eeuw met enkele opgravingen. De weg ernaartoe is erg leuk. We moeten een flink eind de berg op en lopen langs een dorp, waar de tijd heeft stilgestaan.
Verder zijn er nog opgravingen in Qabala, gecoördineerd door Zuid Koreanen, die elk jaar een paar maanden komen. Ze leggen het een en ander bloot en dekken dat in de winter af met wat plastic om het jaar erop weer verder te gaan. Er lag ook een zeil met erop allemaal potscherven, die nog in elkaar gepuzzeld moeten worden. En er zijn nog overblijfselen van een 4 meter dikke vestingmuur. Gedeeltelijk gerestaureerd. We hebben nog een prachtige wandeltocht in de bergen gemaakt. Er lag nog wel sneeuw, maar we konden er prima doorheen. Soms zagen we herten- en konijnensporen in de sneeuw.
Op terugweg naar Baku bezochten we het geheel gerestaureerde dorp Lahic. Gewaarschuwd, dat het rond deze tijd vanwege de sneeuw niet bereikbaar zou zijn, gingen we op de gok en zouden wel zien hoever we zouden kunnen komen. En ook dit keer weer succes. De weg ernaar toe was adembenemend mooi. Prachtige kloven, diepe ravijnen en een smalle, maar bijna geheel geasfalteerde weg ernaartoe en de weg was prima begaanbaar. Af en toe uit de auto gaan om een foto te maken was ook spannend, want je zakte behoorlijk weg in een laag klei, die net ontdooid was en met grote klompen aan je schoenen bleef hangen. Lahic, een dorp van koperslagers, die het vak nog dagelijks uitoefenen. Ook de brugleuning aan het einde van het gerestaureerde deel was helemaal van koper.
Onze week kon niet meer stuk. Azerbaijan is prachtig en de mensen vriendelijk. Op, terug naar Baku en de koffers gereedzetten voor Iran.
Wordt vervolgd.
PS voor het bekijken van alle 70 foto's even aan de linkerkant op foto's klikken.
-
15 Maart 2015 - 16:40
Annelies Schirmer:
Lieve Mia,
Reuze dank weer voor je prachtige verslag en voor de mooie foto's. Zo reizen we toch een beetje met je mee. Wederom een groot avontuur, spectaculair en voor mij af en toe een "bietske" eng, hoor! Maar ja, tegen zulke globetrotters, heb ik natuurlijk niets in te brengen, haha!!En dan te bedenken dat mensen in onze omgeving dat van ons ook al zeggen, nou..........das ietwat overdreven!
Wij leiden op onze manier hier een druk bestaan als pensionada's. Vanaf half december zijn de kleinkinderen veel ziek geweest dus heb ik veel opgepast. De griep heeft hier ook goed huisgehouden maar hij is aan mij voorbijgegaan. Was derhalve overal Florence Nightingale......ben blij dat ik die rol kan vervullen, hoor! Half mei gaan wij voor 5 weken weg. Eerst naar Wenen om mijn 65ste verjaardag te vieren en daarna door naar Kroatië. We gaan daar toch even van genieten!!!Heerlijk.
Hoop dat het project van Johan toch eens succesvol kan worden afgerond. Hans is overigens voor de PUM nog in Ghana geweest en daar een mooie missie gehad. Fantastisch om te doen natuurlijk.
Ik wens jullie heel veel plezier, succes en gezondheid in het mooie Azerbeidjan. Hartelijke groetjes,
Annelies Schirmer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
